Ülkemizde yardımlar farklı şekillerde yapılmaktadır. Bunlar doğrudan kaymakamlıklar aracılığı ile yapılabildiği gibi bazı sosyal yardım kuruluşları tarafından da yapılabilmektedir. Ülkemizde temel olarak yardım işi ile uğraşan kurumlar şu şekilde sıralanabilir;

-Kızılay,
- Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu,
- Emekli Sandığı,
- Vakıflar Genel Müdürlüğü,
- Sağlık bakanlığı,
- İl Özel İdareleri, 
- Belediyeler

Bunların dışında kalan bazı gönüllü yardım kuruluşları da sayılabilir. Sayıları oldukça yüksek olmasına karşın yaptıkları yardım tutarları çok düşük olduğundan devletin yapmış olduğu yardımlarla kıyaslanamaz niteliktedirler. Yardımlar parasal olarak yapılabildiği gibi şekil değiştirmiş bir halde eğitim yardımı, beceri kazandırma kursları, aşevi açılarak ihtiyaç sahiplerine yemek temini gibi farklı biçimlerde olabilmektedir.

Özellikle günümüzde en önemli yardım kaynağını belediyeler sağlamaktadırlar. Bu yardımlar ile doğrudan halka ve ihtiyaç sahiplerine daha kolay bir şekilde ulaşma imkânı olmaktadır. Belediyeler tarafından yapılan yardımların pek çok avantajları ve bazı da dezavantajları bulunmaktadır. TC. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğünce yapılan araştırmadan yararlanarak bunları şu şekilde sıralayabiliriz;

1)    Belediyeler seçilmiş bir yapıya sahip odlularından halka oldukça yakındırlar. Bu özelliklerinden dolayı da ihtiyaç sahiplerinin gerek duyduklarını daha kolay bir şekilde sağlayabilmektedirler.

2)    Belediyeler aracılığı ile yapılan yardımlarda bürokrasi çok az olacağından yardım daha rahat bir şekilde yapılabilmektedir. Çünkü karşımıza çıkan her bir formalite kişileri sıkıntıya sokabilmektedir.

3)    Denetim ve koordinasyon bakımından oldukça kolaydır. Yardım yapacakların koordinasyonu dahi belediyelerin kolay bir şekilde organize edebildiklerini görebilmekteyiz.  Özellikle belediye sınırları içinde yaşayıp ya da ora ile bağı olup ta yardım yapmak isteyen yardımseverlerin yardımlarını koordine edilmesi bürokratik engellere takılmadan daha başarılı bir şekilde yapılabilmektedir.   

4)    Belediyelerin genel olarak özerk bir yapılarının olması nedeniyle istedikleri politikaları ve programları ülke menfaatleri ve programları ile çelişmediği sürece uygulama imkânlarına sahip olabilmektedirler.

5)    Yapılan yardımlarda başarı şansı ve elde edilen çıktıların kontrolü daha kolay bir şekilde yapılabilmektedir.

6)    Sosyal yardımlar belediyeler aracılığı ile yapıldığında daha uzun süreli olarak yapılabilmektedir.

Bu sayılanlar belediyeler tarafından yapılan yardımların avantajlı olarak görülen taraflarıdır. Bunların dışında avantaj olarak görülmeyen zararlı olan tarafları da bulunmaktadır. Bunlar şu şekilde sıralanabilir;

1)    Belediyeler tarafından yapılan yardımlarda adam kayırmacılık yoğun bir şekilde görülmektedir. Özellikle bazı belediyelerin açık bir şekilde partizanlık yapmaları nedeniyle çok sayıda mağdur oluştuğu bilinen bir gerçektir.

2)    Yardımlar konusunda belli bir standardın olmaması da yardımdan yararlanma ölçücüsünü azaltmaktadır.

3)    Belediyelerin özellikle belli dönemlerde -ki seçim dönemleri bunu daha sık görmekteyiz- yardımları artarken, bazı dönemlerde hiç yardımda bulunmadıkları tespit edilmiştir.  Yardımlardaki sürekli olmama hali de ayrı bir sıkıntı olarak karşımız çıkmaktadır.

4)    Sosyal yardımların yapılırken, kurumsal kimlik altında yapılmadığı aksine yardımı yapan kişilerin inisiyatifinde bu işin yürütüldüğü görülmektedir. Belediyedeki kişiler kimden yana inisiyatif kullanırlarsa o kanala daha fazla yardım gitmekte ve bazı yerlere ya da kişiler hiç yardım gitmemektedir.

5)    Yardımların önemli bir kısmı ayni şekilde yapılmaktadır. Bu da yardımı alanlar açısından belli bir süre sonra anlamsız hale gelmektedir.

6)    Sosyal yardımı yapan belediyelerin yardım almak isteyenlerin özellikleri ve ihtiyaçlarını tespit açısında yeterli olmadıkları görülmektedir.

7)    Belediyelerin yapmış oldukları yardımlar genel olarak fakirliği ya da yoksulluğu giderici yardımlardan ziyade geçici olarak ihtiyaç halini gidermeye ve kendisine bağlamaya yönelik olarak yapılmaktadır. Oysa bu tür yardımların temelinde yoksulluğun sürekli olarak giderilmesi olmalıdır. Ancak bu şekilde başarılı bir yardım çalışması yapılabilir.

8)    Sosyal yardım alanların gerçekten buna ihtiyaçları var mıdır?. Aldıkları yardımları gerçekten ihtiyaçlar için mi kullanıyorlar? Gibi soruların cevabının bulunması için gerekli olan izlemenin yapılmadığı görülmektedir. Bu da yardım algısının gerçekten yardım için mi yoksa başka amaçlar için mi olduğu konusu gündeme getirmektedir.

Şunu kesinlikle söyleyebiliriz ki, yoksulluğun giderilmesinden ziyade ihtiyaçların geçici süre giderilmesi ve ihtiyaç sahiplerinin kendilerine bağlanarak onların yönetilmesi düşüncesi ile yapılan yardımları yardım olarak değerlendirmek mümkün değildir. Üzülerek söyleyelim ki özellikle bazı belediyeler tarafından yapılan yardımların tamamen kişileri yönetmek için yapıldığı görülmektedir.