Yurt dışından inek, koyun ve kanguru eti ithal edildiğini biliyorduk. Bunun farklı gerekçeleri olduğu içinde ikna olmayıp gerçekçi bulmasak bile kabulleniyorduk. Ancak şimdiki olay ise bambaşka bir şey. Anlatılması da açıklanması da oldukça zor. Ancak söylememiz gerekiyor.  Türkiye geçtiğimiz hafta içinde Sudan ile tarımsal ürünlerin alımına yönelik olarak anlaşma yaptı. Yapılan anlaşmaya göre önümüzdeki yıl içinde Sudan'dan;

- 50 bin büyükbaş hayvan,

- 2 bin küçükbaş hayvan,

- 30 bin ton buğday,

- 15 bin ton kavun-karpuz,

- 14 bin ton marul ve lahana,

- 8 bin ton et,

- 2 bin ton tereyağı,

- bin ton sarımsak,

- 2 milyon adet yumurta,

- 500 ton bal,

- 5 bin ton patates,

- 5 bin ton domates,

- 5 bin ton buğday,

- 5 bin ton arpa,

- 5 bin ton yulaf,

- 5 bin ton mısır,

- 2 bin ton üzüm ithal edilecek.

Şimdi şu soruyu sorabilirsiniz. Bu ürünler bizde yetişmiyor mu? Elbette yetişiyor hem de çok şükür fazlasıyla. Ancak Sudan çiftçisine destek olunması için bunun yapılması gerektiği anlaşılıyor. Çünkü Türkiye 99 yıllığına yaklaşık 800 hektar alanı kiralayarak orada Sudanlı çiftçilere üretim yaptırmaktadır. Burada üretilen veya üretilecek ürünlerin pazarlama sorunu yaşamaması gerekmektedir. En iyi pazarda Türkiye olarak görülmektedir. Şimdiden hayırlı olsun ne diyelim.

Buraya kadar evet kabul edebildiğimizi söylesek te yakında görüşülmesi beklenen Sudan ile ekonomik ve ticari ortaklık anlaşmasıyla 500 ton at, eşek ve katır etinin gümrüksüz olarak ithal edilmesine olanak tanınıyor. Buda yetmezmiş gibi bu hayvanların sakatatın oluşan 500 ton ürün ithalat edileceği belirtilmektedir. Üstelik bunlara bir de kıyak geçilerek vergiden muaf tutulmuş. Ne diyelim hayırlı olsun. Eğer yediğimiz ürünlerin içinde “ürünlerimizin içinde domuz eti ve domuzdan üretilen ürünler yoktur” cümlesini okuyarak rahatlıkla yiyebilirsiniz. Sonuçta Müslüman insanlarız. Domuz ürünü olmasında at’mış, eşekmiş bizlere vız gelir.

Bilinmesi gereken bir diğer konu da alınacak olan bu ürünlerin üreticilerimiz için nasıl etkiler yapacağıdır. Örneğin ülkemiz bal üretimi konusunda dünyada üçüncü sıradadır. Buradan alınacak olan 500 ton bal ne yapılacaktır. Üretim fazlası nedeniyle üretilen yumurtalar para etmediğinden ucuza satılırken, 2 milyon adet yumurtayı ne yapacağız. Bütün bunların sorgulanması ve ikna edici cevapların verilmesi gerekir. Sadece ithal ediyoruz demekle bu işten kurtulmak olmaz. İthal etmek en kolay iştir. Hele de en üst yetkili olarak “paramız var ki ithal ediyoruz” derseniz bunu hiç açıklayamazsınız. İthal etmenin bir mantığının ve akla yatkınlığının olması gerekiyor. Aynı zamanda yapılan işte ülke olarak belli bir faydanın sağlanması gerekir. Örneğin at, eşek veya katır etini nerede kullanacağız, ya da bunların sakatatlarını nerede tüketeceğiz. Kimler bunu talep etmiştir. Neden etmişlerdir ve nerede kullanacaklardır. Bunların açıklanması gerekmektedir. Aksi taktirde kimse ikna olmayacaktır. Ancak “biz yaptık oldu” derseniz ona da diyecek bir şeyimiz yok. Ancak bunun vebalinin de olduğunu hatırlatmamız gerekir.